Sir Frederick Grant Banting – orthopedic surgeon and insulin discoverer who saved the lives of diabetics

Życie Frederica Granta Bantinga jest gotowym scenariuszem na film. Mamy tutaj młodego mężczyznę, który porzucił studia teologiczne i poświęcił się medycynie. Mamy żołnierza, który został odznaczony Krzyżem Wojskowym i jako jeden z niewielu Kanadyjczyków został mianowany rycerzem przez króla Jerzego V. I wreszcie, mamy laureata Nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny za odkrycie, które dosłownie uratowało życie setkom tysięcy osób chorym na cukrzycę. Skąd u młodego ortopedy zainteresowanie trzustką?

1. Frederick Grant Banting już w dzieciństwie wiedział, że będzie lekarzem. Zanim jednak zdecydował się na studia medyczne, studiował teologię
2. The fascination with the processes taking place in the pancreas revealed during the preparation for one of the lectures he was to give at the University of Western Ontario
3. Za odkrycie insuliny w 1923 roku Frederick Banting wraz z dr. Johnem Jamsem Rickardem Macleodem otrzymali Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny
4. 14 listopada obchodzimy Światowy Dzień Cukrzycy
5. You can find more such stories on the TvoiLokony home page

Dwa zdarzenia, które ukształtowały przyszłego lekarza

Frederick Grant Banting was born on November 14, 1891 in Alliston, Canada. He was the youngest of five children of William Thompson Banting and Margaret Grant. Banting attended Alliston Public and Secondary School, then enrolled in college. He studied theology at first, but abandoned his meditations on God in favor of medicine at the University of Toronto (much to the despair of his parents, who were unhappy that their son wanted to become a doctor).

Dwa doświadczenia z dzieciństwa sprawiły, że ostatecznie zajął się leczeniem ludzi. Pierwszym było zawalenie się dachu, na którym pracowało dwóch mężczyzn. Młody Banting szybko pobiegł po lekarza miejskiego, którego obecność uspokoiła chaotyczną scenę. Druga sytuacja być może zaważyła na tym, że Banting zainteresował się tematem trzustki i cukrzycy. Jedna z jego przyjaciółek z dzieciństwa, Jane, w wieku 14 lat zaczęła tracić na wadze i skarżyła się na nieugaszone pragnienie. Kilka miesięcy później Jane zmarła na cukrzycę, a Banting był jedną z osób, która niosła trumnę.

W 1916 roku młody lekarz wstąpił do Korpusu Medycznego Armii Kanady, a podczas I wojny światowej służył na froncie we Francji. W trakcie wojny dokończył studia. W 1918 roku został ranny w bitwie pod Cambrai i trafił do angielskiego szpitala. Za swoją postawę w trakcie wojny został odznaczony przez rząd brytyjski Krzyżem Wojskowym.

After returning to Canada, Banting was briefly a doctor in London, Ontario. He studied orthopedics and was a resident surgeon at the Hospital for Sick Children in Toronto from 1919-1920. In 1920-21, apart from general practice, he also taught orthopedics at the University of Western Ontario in London (Canada), and from 1921 to 1922 he was a lecturer in pharmacology at the University of Toronto. In 1922 he also obtained the academic degree of doctor of medicine. Where did the orthopedist’s interest in the pancreas come from?

See also: Florence Nightingale – mother of nursing

Jeden wykład, który zmienił wszystko

Jeden z wykładów, który Banting miał wygłosić na uniwersytecie dotyczył trzustki. W ramach przygotowań młody lekarz skrupulatnie przejrzał wszelkie dostępne informacje o tym fascynującym narządzie. Wiadomo było, że trzustka produkuje różne soki, które przedostają się przez rurki do jelita, aby pomóc w trawieniu pokarmów. Banting trafił też na opis eksperymentów doktora Josepha Freiherra von Meringa i doktora Oscara Minkowskiego z 1880 roku. Wykazały one, że psy po usunięciu trzustki przejawiały wiele cech podobnych do tych, jakie występują u diabetyków.

W 1900 roku dr Eugene Lindsay Opie stwierdził, że trzustka diabetyków wygląda normalnie z jednym wyjątkiem – wokół tzw. wysepek Langerhansa występują pomarszczone skupiska komórek. Tym, co najbardziej zafascynowało Bantinga był raport dr. Mosesa Barrona, opisujący sekcję zwłok przeprowadzoną u pacjenta, którego przewody trzustkowe były zablokowane przez kamienie trzustkowe. Sekcja wykazała, że komórki groniaste trzustki zostały zniszczone, ale komórki wysp trzustkowych zachowały się nienaruszone.

Banting thought about what he read for a long time. He even wrote down an outline of the study in his notebook, which was something like this: Tie a dog’s pancreatic ducts. Keep your dog alive until the pancreas degenerates, leaving behind islets. Try to isolate the substance they secrete to relieve glucosuria.

Szukanie pomocy przy eksperymencie

Banting, chociaż był lekarzem, nie miał żadnego doświadczenia w przeprowadzaniu badań. Był jednak zdeterminowany, żeby przetestować swoje przypuszczenia dotyczące działania substancji wydzielanej przez trzustkę. O swoich przypuszczeniach rozmawiał z różnymi osobami, w tym z Johnem Jamsem Rickardem Macleodem, profesorem fizjologii na Uniwersytecie w Toronto i przewodniczącym Amerykańskiego Towarzystwa Fizjologicznego. Macleod był uważany za autorytet w dziedzinie metabolizmu węglowodanów. Początkowo Macleod i Banting nie przypadli sobie do gustu. Ten pierwszy uważał tego drugiego za ignoranta bez doświadczenia i pojęcia w temacie, który go fascynuje.

Ultimately, however, Macleod made the laboratory available to Banting for research. The young doctor was to be accompanied by one of Macleod’s assistants – the choice fell on Charles Herbert Best and Edward Clark Noble. Apparently, the gentlemen had to choose among themselves which of them would be Banting’s assistant, and finally the choice was decided by a coin toss, which indicated that Best would be the assistant. In 1971, Edward Noble admitted in an interview that there was no coin tossing, and he voluntarily quit working in the laboratory.

Banting dostał więc laboratorium, asystenta i kilka psów na dobry początek. W maju 1921 roku Banting wraz z Bestem rozpoczęli badania. Najpierw podwiązali przewody trzustkowe psów, po kilku tygodniach usunęli zdegenerowaną trzustkę i stworzyli z niej ekstrakt, który następnie podali innemu psu – chorej na cukrzycę suce Marjorie (żeby wywołać chorobę Marjorie miała kilka dni wcześniej usuniętą trzustkę). Po godzinie od wstrzyknięcia ekstraktu nastąpiła zauważalna zmiana w zachowaniu suki. Podniosła głowę, wstała, zaczęła nawet merdać ogonem. Poziom cukru we krwi zwierzęcia dramatycznie spadł, co pozwoliło stwierdzić, że to właśnie ekstrakt z przygotowanych komórek wysp trzustkowych odpowiada za ten efekt.

Unfortunately, the success was short-lived as the drop in blood sugar was only temporary. The scientist realized that he needed a larger source of pancreatic extract. Shortly thereafter, he read reports that the pancreas of fetuses and neonates had more pancreatic islets than the pancreas of adults.

Dzięki swoim znajomościom Banting zaopatrzył się w płody krów, a właściwie w ich trzustki, które ku jego radości okazały się równie pomocne, jak trzustki psów. W czasie, gdy Banting eksperymentował z trzustkami zwierząt, Macleod przebywał na wakacjach w Szkocji. Po powrocie zakwestionował dane uzyskane przez Bantinga, żądając dodatkowych eksperymentów. Banting z kolei zażądał podwyżki i większych nakładów finansowych na swoje badania. Panowie po wielu kłótniach jakoś się dogadali, a Macleod zaangażował się bardziej w badania nad ekstraktem z trzustki.

See also: Not two, but five types of diabetes. Scientists propose a new classification

Insulin, or Latin for “island”

Macleod devoted his entire laboratory to research on “insulin”, from the Latin word “insula”, meaning island. The first person to receive an injection of insulin extracted by Banting and his colleagues was 14-year-old Leonard Thompson. It was January 11, 1922. The experiment did not go very well because, due to the contamination of the substance, Thompson had a severe allergic reaction. It became clear that it was necessary to work on the “purity” of the preparation.

Przy pomocy wybitnego chemika dra Jamesa Collipa, zespół pod wodzą Bantinga w końcu był w stanie oczyścić insulinę w taki sposób, aby mogła być używana przez ludzi. Druga dawka insuliny dostarczona Thompsonowi zadziałała tak, jak powinna. Otrzymał ją po 12 dniach od pierwszej dawki. Dzięki zastrzykom z insuliny Leonard przeżył kolejne 13 lat. Zmarł z powodu zapalenia płuc.

The discovery of Banting and Macleod was widely echoed in the scientific community around the world. In 1923, both men won the Nobel Prize in Physiology or Medicine for their discovery. Paradoksalnie to wyróżnienie tylko pogłębiło wrogość między naukowcami. Banting uważał, że Macleod przypisuje sobie większość zasług, a tak naprawdę jego wkład w badania nad insuliną był dużo mniejszy. Po ogłoszeniu laureatów Nagrody Nobla, Banting był zirytowany, że to nie on i dr Best zostali nominowani. Początkowo odmówił przyjęcia nagrody, jednak ostatecznie odebrał statuetkę, a pieniędzmi podzielił się ze swoim asystentem. W odpowiedzi Macleod, który również otrzymał nagrodę, podzielił się nią z doktorem Collipem, dzięki któremu udało się ostatecznie wyekstrahować czystą insulinę.

Dalsza kariera Bantinga

Młody naukowiec kochał malarstwo, które pomagało mu oderwać się od ciągłej presji, jaką wywierał na niego świat medycyny. W świecie sztuki znany był jako Frederick Grant. W 1927 roku poznał AY Jacksona, pejzażystę należącego do kanadyjskiej grupy artystów. Mężczyźni szybko się zaprzyjaźnili. Banting często podróżował do odległych zakątków świata w poszukiwaniu inspiracji. Podobno, gdy został zapytany przez Jacksona, kiedy zamierza się poświęcić malowaniu w pełnym wymiarze godzin, odpowiedział: «Kiedy będę miał pięćdziesiątkę, to zamierzam właśnie to robić».

W czerwcu 1934 roku Frederick Banting otrzymał Order Imperium Brytyjskiego z rąk króla Jerzego V. Od tego czasu mógł posługiwać się tytułem «sir». Banting był pierwszym Kanadyjczykiem, który otrzymał ten zaszczyt po I wojnie światowej i jednym z ostatnich Kanadyjczyków w historii, którym się to udało.

W czasie II wojny światowej Banting wrócił na front, tym razem jako przewodniczący koordynujący badania medyczne, koncentrujące się na medycynie lotniczej i wojnie biologicznej. 20 lutego 1941 roku Banting podróżował lotem transatlantyckim do Anglii na spotkanie z brytyjskimi naukowcami. Krótko po starcie samolotu z Nowej Fundlandii w Kanadzie, jeden z silników samolotu uległ awarii. Samolot zawrócił, ale wtedy awarii uległ również drugi silnik. Mimo to pilotowi udało się sprowadzić samolot na bezpieczną wysokość i gdy już miał posadzić maszynę na zamarzniętym jeziorze, jedno ze skrzydeł zahaczyło o drzewo, a cała akcja zakończyła się niepowodzeniem.

Banting was severely injured in the crash and died the next day. The plane was found four days after the accident. Sir Frederick Grant Banting died at the age of 49 before I became a painter. Dzięki jego odkryciom sprzed 100 lat, osoby chore na cukrzycę dosłownie odzyskały życie. Zanim odkryto insulinę, cukrzyca była wyrokiem śmierci.

14 listopada w rocznicę urodzin sir Frederica Granta Bantinga obchodzimy Światowy Dzień Cukrzycy.

The editorial board recommends:

1. Profesor Gałecki: redukcja szkód szansą dla zatwardziałych palaczy
2. How much vitamin C should I take to improve immunity? Does it help protect against COVID-19?
3. Większość z nas ma niedobór witaminy D. Jak go uzupełnić? Lekarz: to nie jest prosta sprawa